2020-01-15
Verbinding verbroken
Photo by LinkedIn Sales Navigator from Pexels
Dit verhaal werd geschreven voor de wedstrijd "De blokkade" van schrijvenonline.org in samenwerking met Querido Academie.
Het haalde helaas de longlist niet.
Verbinding verbroken
‘Nee, dat kan niet waar zijn!’
Ik loop verschrikt naar de huiskamer waar ik Joren, mijn zoon, in tranen vind. Hij is de wanhoop nabij. Voor ik kan vragen wat er aan de hand is, stormt ook dochter Ans binnen.
‘Dit is vreselijk,’ roept mijn tienermeid uit. ‘Mijn leven is over.’
Ik heb er geen idee van waarom ik plots een huilend kind aan elke schouder hangen heb. Tot mijn verbazing geniet ik van dit zeldzame moment van affectie, tot ook mijn wederhelft Jan opduikt uit de man cave die hij zijn bureau noemt.
‘Moet je nu horen,’ zegt hij. ‘Ik denk dat ik zonet van Facebook verbannen ben. Ik geraak op geen enkele manier meer ingelogd.’
‘Mijn Instagramaccount is afgesloten,’ snikt Joren.
‘Ik kan niet meer op TikTok,’ zegt Ans, ‘Alle filmpjes waar ik de afgelopen drie jaar zo hard aan heb gewerkt: ze zijn allemaal verdwenen!’
De crisis is totaal. Ans steekt dramatisch haar vuisten in de lucht. Joren zakt moedeloos ineen op de bank. Jan tokkelt geagiteerd op zijn smartphone: ‘Kijk, al mijn accounts van al mijn socialenetwerksites zijn geblokkeerd.’
Ook je Tinderaccount, vraag ik me stiekem af, maar ik zwijg.
Plots weerklinkt een mechanisch gedreun. ‘White shirt, now red my bloody nose,’ zingt Billie Eilish.
Ans drukt op groen: ‘Hallo, Tina, ben jij dat? Er is iets afschuwelijks gebeurd!’
Er ontspint zich een kort, opgewonden gesprek waarna Ans zegt: ‘Ook Tina krijgt geen toegang meer tot haar sociale media. Ik ga meteen naar haar toe.’
Ik wil nog zeggen dat het avondeten net klaar is, wanneer ook Joren aankondigt: ‘Ik loop vlug langs bij Thomas zodat hij niet ongerust is.’
Beide kinderen vliegen de deur uit.
‘Nou, dat wordt dan een etentje voor twee,’ zeg ik tegen Jan. Even later zitten we samen aan tafel.
‘Het is lang geleden dat we nog eens gezellig met z’n tweetjes waren tijdens het avondeten,’ zegt Jan. ‘Geen zeurende pubers die klagen dat ze geen spruitjes lusten; geen overhaast schrokken omdat Joren niet op tijd is voor het tafeltennis of omdat Ans te laat dacht aan haar repetitie voor het schooltoneel.’
Geen man die zijn eten koud laat worden omdat hij “vlug nog iets moet afwerken”, denk ik, geen dove-mansgesprek omdat hij meer bezig is op zijn telefoon dan met wat aan tafel gezegd wordt.
‘Ik vraag me af of er eind dit jaar meer kinderen geboren zullen worden,’ lacht hij. ‘Dat was wat er vroeger negen maanden na een algemene stroomuitval gebeurde.’
Alsjeblieft, nu denkt meneer ineens wel aan seks met zijn eigen vrouw. Heb ik daar wel nog zin in?
‘We moeten dit meer doen, zo’n intiem diner,’ zegt Jan. ‘We praten te weinig met elkaar de laatste tijd, vind je niet?’
Ik kan me niet herinneren wanneer ik laatst een zinnig gesprek had met mijn man. Misschien is dit de kans waar ik op zat te wachten.
‘Nu ik je volledige aandacht heb …’ zeg ik voorzichtig. ‘Er is iets wat ik je moet vertellen.’
